طی دو دهه اخیر،افزایش حجم اطلاعات و به دنبال آن افزایش دانش و سرمایه های فکریدر دانشگاه ها و لزوم استفاده موثر از آن در تصمیم های سازمانی، باعث ظهور حوزه میان رشته ای به نام مدیریت دانش شده است. مدیریت دانش، شامل همه روش هایی است که دانشگاهها، دارایی های دانش و سرمایه های فکری خود را اداره می کند که شامل ایجاد، ذخیره، اشتراک و بکارگیری دانش است. در دانشگاه ها که از نوع سازمان های دانش بنیان می باشند، دانش یک منبع مهم و استراتژیک محسوب می شود، لذا مدیریت دانش در دانشگاه ها اهمیت بیشتری می یابد. امروزه یکی از مهمترین و با ارزش ترین سرمایه های هر انسانی، دانش است.دانش یک نیروی محرکه برای رشد سازمانی است(آن، پارک،جانگ،2009).
مدیریت دانش یک جریان فراگیری (تملک)، معتبر سازی، بهره برداری (بکارگیری)، شراکت، ذخیره سازی و انتشار دانش می باشد. (سالو،2011).
بخشهای مختلف پایان نامه